Waarom is het zo moeilijk om complimenten te aanvaarden?

"Amai, Ilse, ge straalt echt vandaag!" Leuk toch, zo’n complimentje? En toch… ik voel meteen dat ongemakkelijke kriebeltje opkomen. Mijn reflex? Ofwel lach ik het weg, ofwel schiet ik in een krampachtige zoektocht naar een compliment om terug te geven. Want zomaar "dank u" zeggen? Dat voelt precies raar.

Ben ik de enige die daar moeite mee heeft? Of is dat eigenlijk doodnormaal?

Een snelle Google-sessie brengt me bij Katrien Koolen, klinisch psycholoog en relatietherapeut, die meteen bevestigt: "Het is een feit dat we moeilijk complimenten kunnen aanvaarden. En toch hebben we er allemaal nood aan. Dat is enorm contradictorisch, en net dat maakt het zo moeilijk."

Waarom blokkeer ik op een simpel compliment?

Blijkbaar reageren we allemaal op onze eigen manier. De ene lacht het weg, de andere veegt het van tafel en sommigen gooien meteen een compliment terug. Maar waarom?

Volgens Katrien heeft dat veel te maken met het feit dat een compliment vanuit het perspectief van iemand anders komt, en dat strookt vaak niet met hoe wij onszelf zien. Stel: iemand zegt dat je geweldig gekookt hebt, maar jij vindt dat het er helemaal niet zo Instagram-perfect uitzag als in het kookboek. Gevolg? Je gaat focussen op wat beter kon, in plaats van gewoon het compliment te aanvaarden.

Maar eigenlijk draait een compliment niet om de objectieve waarheid. Het is geen wetenschappelijke analyse van hoe goed uw eyeliner vandaag geslaagd is. Het gaat om de intentie van de persoon die het geeft. En net daar zit de sleutel: we moeten stoppen met te analyseren wat er gezegd wordt, en gewoon leren ontvangen dat het gezegd wordt.

Hoe leer ik complimenten aanvaarden zonder awkward te doen?

Volgens Katrien helpt het al als je je eigen patroon herkent. Hoe reageer jij meestal? Maak je een grapje? Minimaliseer je het? Of ga je meteen in tegenaanval met een compliment terug?

Probeer de volgende keer gewoon… stil te zijn. Echt, gewoon een paar seconden niets zeggen en dat compliment laten binnenkomen. En dan, in plaats van het weg te wuiven, zeg je simpelweg: "Dank u!" Dat hoeft niet met een verontschuldiging erbij, geen uitleg waarom het eigenlijk niet zo is, gewoon een simpele "Dank u!" en klaar.

Ja, in het begin voelt dat waarschijnlijk onwennig, alsof je daar ineens in die schijnwerper staat. Maar dat is oké. We duwen die spotlights veel te vaak van ons af, terwijl we daar gerust even in mogen blijven staan.

Complimenten geven is even belangrijk als ze krijgen

Wist je dat wetenschappelijk onderzoek aantoont dat dankbaarheid tonen ons gelukkiger maakt? Niet alleen omdat we complimenten krijgen, maar vooral omdat we ze geven. Dus hoe vaker jij een compliment uitdeelt, hoe gelukkiger je zelf wordt. Win-win!

Toch is niet elk compliment even makkelijk te ontvangen. Hoe specifieker het is, hoe oprechter het voelt. Een "Ge ziet er goed uit!" is lief, maar een "Wauw, die kleur doet uw ogen echt stralen!" voelt persoonlijker. En een kleine tip: als je er nog een vraag aan toevoegt ("Waar heb je die oorbellen gekocht?"), maak je het compliment nog krachtiger. Zo blijft het geen vluchtige opmerking, maar wordt het een gesprek.

Tijd om complimenten niet langer weg te wuiven

Katrien raadt aan om jezelf elke avond drie dingen te laten opschrijven waar je trots op bent of dankbaar voor bent. Hoe klein ook. Niet "Ik heb mijn to-dolijst afgewerkt," maar "Ik ben eraan begonnen." Niet "Ik heb mijn huis opgeruimd," maar "Ik heb genoten van het moment met mijn kinderen tussen de chaos."

Door dat bewust te doen, train je jezelf om complimenten ook makkelijker te ontvangen. Je raakt gewend aan het idee dat je best fier mag zijn op wat je doet.

Dus vandaag, op Complimentendag, heb ik een opdracht voor u: gooi vandaag eens gretig met complimenten rond én leer ze zelf ook aanvaarden. En als iemand zegt dat je straalt? Geen ongemakkelijke excuses meer. Geen grapjes. Geen tegencompliment. Gewoon een warme, zelfzekere "Dank u!"